Χάθηκαν οι μέρες εκείνες που έδιναν ξεχωριστή νότα στην καθημερινότητα κι έκαναν τον κόσμο να ξεχνά τη φτώχεια και τα προβλήματά του...

Με τον ερχομό του τριωδίου όλοι οι Τρικαλινοί, κάθε ηλικίας, έκαναν επισκέψεις στα φιλικά τους σπίτια και πολλές φορές η επίσκεψη κατέληγε σε γλέντι που κρατούσε μέχρι το πρωί.



Με τον ερχομό της Αποκριάς, πρώτη θα έκανε την εμφάνισή της η γκαμήλα, ο αρκουδιάρης με την αρκούδα και το γαϊτανάκι.

Όσο περνούσε η ώρα τόσο πλήθαιναν οι μασκαράδες που κατέφθαναν απ' όλες τις γειτονιές διαβάζουμε στο βιβλίο του Νεκτάριου Κατσόγιαννου "Τωρινά και περασμένα"  

Και τι δεν αντίκριζε κανείς! Χοντζάδες, αρλεκίνους, παπάδες, τσολιάδες, πιερότους, νύφες, γαμπρούς, μασκαράδες με κρεμμύδια, ρόκες, ακόμα ομοιώματα κρεβατιού νοσοκομείου με άρρωστο να τον κάνουν κλύσμα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.


Η Ασκληπιού στέναζε από τον πολύ κόσμο, το άφθονο κομφετί και τις σερπαντίνες δεξιά και αριστερά τον δρόμου πολύχρωμα κομφετί πωλούνταν από μικροπωλητές μέσα από μεγάλους σάκους, που ήταν στην άκρη τον πεζοδρομίου.



Αλλοίμονο σε όσους ξεχάστηκαν με το στόμα ανοιχτό, ιδίως στα κορίτσια, διότι δέχονταν χούφτες - χούφτες το κομφετί από τους άλλους.


Δεν έλειπαν και οι λουκατζαραίοι που με μεγάλα κουδούνια κρεμασμένα στη μέση τους χαλούσαν τον κόσμο με το θόρυβο.




Τα τρία καφενεδάκια τον σταθμού και οι "Ακακίες" είχαν την τιμητική τους, αφού κατακλύζονταν από τους πολλούς μασκαράδες που έφταναν εκεί.

Οι λαικές ορχήστρες, με τα δημοτικά τραγούδια και το κλαρίνο, χαλούσαν κόσμο μέχρι τις απογευματινές ώρες.

Η χαρά και το γλέντι, πολλές φορές συνεχίζονταν με συνοδεία κλαρίνου στη Μπάρα και γύρω από τον Άγιο Αθανάσιο.

Το καφενεδάκι τον Ψημένου (Κονδύλη - Φιλίππου Β') και το εξοχικό "Παυσίλυπο" (οδός Σολωμού, πλησίον τον Ο.Τ.Ε.) κατακλύζονταν τώρα από πάμπολλους μασκαράδες, ιδίως Σαμαριναίους, για να χορέψουν και να γλεντήσουν μέχρι το σούρουπο.
Στα σπίτια, πέρα από τα πολλά νηστίσιμα, προσφερόταν και ο πατροπαράδοτος σκληρός σουσαμένιος χαλβάς, που τον προτιμούσαν περισσότερο οι πιτσιρικάδες επειδή ήθελε γερά δόντια και δυνατά σαγόνια.

Ένα από τα γνωστά παιχνίδια ήταν η λεγόμενη χάσκα: Ο σκληρός χαλβάς, κρεμασμένος από ένα σχοινί, πηγαινοερχόταν σαν εκκρεμές από στόμα σε στόμα, ώσπόυ να τον αρπάξει κάποιος με τα δόντια του. Από τη μεγάλη του, όμως, προσπάθεια το πρόσωπό τον πασαλειφόταν με χαλβά και αυτή η εικόνα δημιουργούσε πολύ γέλιο σε όσους συμμετείχαν στη χάσκα.







Η από της εσπέρας αρξαμένη βροχή με τα μικρά διαλείμματα της Κυριακής, την ημέραν αυτήν κατά την οποίαν ο κόσμος επερίμενε να εκχυθή εις διασκεδάσεις και λησμονήσει προς στιγμή τας βασικάς μέριμνας

Ο ουρανός ηθέλησε να δειχθή σκληρός και απειλητικός όπως ήτο αντί να σκορπίση καλωσύνην και θαλπωρήν εξαπέλειε βροχήν η οποία επανέφερε την φοβεράν λάσπην, την τόσον απεχθή και τόσον ανεπιθύμητον





Μεγάλα γλέντια και ξεφαντώματα τις ημέρες αυτές γίνονταν αμέσως μετά την κατοχή, και ορισμένες φορές σου θύμιζαν προπολεμικά χρόνια.

Η Ασκληπιού, βέβαια, ήταν το επίκεντρο όλων των μασκαράδων και ο τόπος που γινόταν χαρτοπόλεμος μεταξύ των νεαρών.

"Το αποκορύφωμα θα είναι το βράδυ στην βόλτα, που χαρτοπόλεμος θα δοθεί σε μεγάλη έκταση μεταξύ αρρένων και Θηλέων.
Πρωτοτυπία παρουσίασε και ο χορός των Περιβολιωτών που δόθηκε στην ταβέρνα "Ο ΓΟΥΛΗΣ" με λαϊκά όργανα και δημοτικούς χορούς. (Τρικαλινά Νέα, φ. 7.3.1965).

Η Στρατιωτική Λέσχη είχε τα σκήπτρα στις αποκριάτικες διασκεδάσεις για πολλούς Τρικαλινούς.

Όλα αυτά άρχισαν να ξεφτίσουν στις αρχές της δεκαετίας του 1970-1980.
 Επιμέλεια: fatsimare.gr