Διαφορά παντοπωλών και οινοπαραγωγών Τρικάλων κατά το 1698

Δείτε και άλλα θέματα στην ενότητα:
Διαφορά παντοπωλών και οινοπαραγωγών Τρικάλων κατά τό 1698
Οι συντεχνίες στα Τρίκαλα τέλη 17ου αιώνα αρχές του 18ου (2ον)

Ανέκδοτα έγγραφα που βρέθηκαν σε κώδικες της Εθνικής Βιβλιοθήκης και που αναφέρονται στα διάφορα  επαγγέλματα (συντεχνίες ή συνάφια και ισνάφια από το αραβικό esnaf) του Βαρουσίου που ασκούσαν οι "Βαροσλήδες", κάτοικοι της Χριστιανικής συνοικίας της πόλης μας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας




(2). Διαφορά παντοπωλών και οινοπαραγωγών Τρικάλων κατά τό 1698.

Σύμφωνα μέ παλαιάν συνήθειαν οί παντοπώλαι τών Τρικάλων ήσαν υποχρεωμένοι νά άγοράζουν κρασιά άποκλειστικώς άπό τούς συμπολίτας των οινοπαραγωγούς καί μόνον μετά τήν έξάντλησιν τών έγχωρίων κρασιών ήσαν έλεύθεροι νά άγοράζουν ξένα.

’Αργότερα όμως οί παντοπώλαι — ευρίσκοντες προφανώς πλέον συμφέροντας ­ όρους — ήρχισαν νά προμηθεύωνται τά κρασιά των άπό άλλας άγοράς καί έτσι τά έντόπια έμεναν άπώλητα.

Προς προστασίαν τής έγχωρίου οινοπαραγωγής οί κοινοτικοί άρχοντες έπενέβησαν καί άπηγόρευσαν τελείως τήν πώλησιν οίνου παρά τών παντοπωλών.

Είς τήν κατάστασιν αύτήν εύρίσκοντο τά πράγματα τόν ’Απρίλιον τού 1698, ότε έπήλθε συμβιβασμός τών άπόψεων πολιτείας καί παντοπωλών.

Έδέχθησαν δηλ. οί παντοπώλαι νά μή άγοράζουν ξένα κρασιά πρό τής έξαντλήσεως τής έγχωρίας παραγωγής, άλλά καί πολιτεία άνέλαβε νά πληρώνη, άντί τών παντοπωλών, τάς έκ τής πωλήσεως τού οίνου άπαιτήσεις τού Καδή (ίεροδικαστοΰ) καί τού Μουσελίμη. Οί παντοπώλαι άνέλαβον έπίσης τήν ύποχρέωσιν νά πληρώνουν δι’ έκαστον έτος, ήτοι άπό τής έορτής τού 'Αγίου Γεωργίου τού ένός έτους μέχρι τής ιδίας ήμέρας τού έπομένου, 35 γρόσια είς τήν μητρόπολιν.

Παραθέτω τό κείμενον τής συμφωνίας:
«Διά τοϋ παρόντος γράμματος γίνεται δήλον, ώς οί εντιμότατοι κληρικοί καί άρχοντες τής καθ’ ήμας μητροπόλεως Τρίκκης, καί οί λοιποί χριστιανοί, έχοντες διαφοράν μετά των μπακάλιδων, τοϋ ’Αποστόλη δηλαδή, τοϋ Χατζή Νικόλα, τοϋ Κυριάκη, τοϋ Στέργιου Καπιστρα, τοϋ Θάνου Μουμτζή, τοϋ Ίωάννου Μαυρομάτη, τοϋ Γεώργου, τοϋ Ίωάννου, τοϋ Στεφάνή, τοϋ 'Ροίζου Μακρύ, τοϋ Κώνστα Καρατζα, τοϋ Γεωργούση, τοϋ Ίωάννου Βρούστη καί τοϋ Δημήτρη, καί των λοιπών, περί τής πωλήσεως καί άγοράς τοϋ κρασιού τής πολιτείας, λέγοντες πώς ήτον συνήθεια παλαιά οί μπακάλιδες νά άγοράζουν τής πολιτείας τό κρασίον καί νά τό μεταπωλοϋν, καί δέν εϊχον άδειαν νά άγοράζουν άπό έξω, πριχού δηλονότι νά πω ληθή τής πολιτείας τό κρασίον.

Ύστερον δέ οί μπακάλιδες, ούκ οΐδ’ όπως, άφήκαν τήν συνήθειαν αύτήν, καί ήγόραζον έξωθεν κρασίον, καί έμειναν τά κρασία τής πολιτείας άπούλητα. Τό όποιον ώς έπιζήμιον, τό ήμπόδισαν οί άρχοντες με κρίσιν καί εξουσίαν.

'Ότι δηλαδή νά μή πωλοΰν κρασίον παντελώς οί μπακάλιδες. Μετά δέ ταϋτα πάλιν, συνεβιβάσθησαν καί έσυμφώνησαν άναμεταξύ των τοϋτον τον τρόπον ήγουν οί μπακάλιδες αυτοί νά μήν έχουν άδειαν νά άγοράζουν άπό έξω κρασί άλλ’ άπό μέσα άπό τήν πολιτείαν, έως ού νά σωθοΰν.

Καί άνίσως καί ήθελον τρέξη τίποτες έξοδα εις τον καδδήν, εις τον μουσελήμην, διά τήν ύπόθεσιν αυτήν πώς οί μπακάλιδες πωλοΰν κρασί, νά τά άποκρίνεται πολιτεία' καί αύτοί μόνον νά χρεωστοϋν νά πληρώνουν εις τήν εκκλησίαν τής μητροπόλεως τριανταπέντε γρόσια τόν κάθε χρόνον, καί όχι άλλο.

Καί άνίσως τινάς άπό αύτούς τούς μπακάλιδες, ήθελεν άθετήση τήν συμφωνίαν αύτήν καί άγοράση έξωθεν κρασίον, νά παιδεύεται άπροκριματίστως, εκκλησιαστικούς τε καί έξωτερικώς.

Τήν όποιαν συμφωνίαν στέρξαντες καί τά δύο μέρη, ήλθον έμπροσθεν τής ήμών ταπεινότητος καί τήν ώμολόγησαν συνοδικώς, υποσχόμενοι νά έμμείνουσιν εις τά συμφωνηθέντα.

Οί μέν δηλαδή μπακάλιδες νά μήν άγοράζουν έξωθεν κρασίον, καί νά πληρώνουν καί τά τριανταπέντε γρόσια τόν χρόνον τόν καθέκαστον, άπό τοϋ 'Αγίου Γεωργίου, έως τοϋ άλλου τοϋ αύτοΰ. Οί δέ άρχοντες τής πολιτείας νά άπολογοϋνται εις τόν καδδήν, καί εις τόν μουσελήμην.

Όθεν καί εις τήν περί τούτου δήλωσιν έγένετο καί τό παρόν συμφωνητικόν γράμμα έπί βεβαιώσει τής ήμών ταπεινότητος, καί ύπογραφαΐς τών έντιμοτάτων κληρικών τής καθ’ ήμας μητροπόλεως Τρίκκης, καί κατεστρώθη καί εις τόν ιερόν τόνδε κώδικα τής άγιωτάτης μητροπόλεως. αχ^η ’. άπριλλίου κγΊ -(-Μητροπολίτης Λαρίσσης Παρθένιος έπασφαλίζεται».


Όπως βλέπομεν, οί παραβάται άπειλοϋνται νά τιμωρηθούν έκκλησιαστικώς καί έξωτερικώς, δηλαδή ύπό τουρκικού δικαστηρίου.

Διά τών έκφράσεων έξω κριταί, εξωτερική κρίσις, βασιλική δηλοϋται συνήθως εις τά έγγραφα τής Τουρκοκρατίας οθωμανική δικαιοσύνη.


Αυτές πληροφορίες ερεύνησε και δημοσίευσε ο γυμνασιάρχης Γεώργιος Δ. Παυλίδης  καθηγητής φιλόλογος στις εφημερίδες των Τρικάλων «Θάρρος» και «Αναγέννησις» των ετών 1950, 1951, 1952 και 1955.

Πιο συγκεκριμένα:

Θάρρος Τρικάλων τής 8ης Τανουαρίου, 19ης καί 26ης Φεβρουάριου, 10ης Μαρτίου, 2ας, 16ης, 19ης καί 26ης Απριλίου και 11ης Μαίου 1950, Αναγέννησις Τρικάλων 20ής Αύγούστου 1950 καί 2ας Ιουνίου 1955, Νέος Αγών Καρδίτσης 16ης καί 30ης Ιουλίου 1950 καί 2ας Ιουνίου 1955


ΠΗΓΗ:

ΘΕΣΣΑΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ
ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΕΚΔΟΣΙΣ
ΕΠ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΟΓΔΟΗΚΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΟΣ
(1 8 8 1 — 1 9 6 1)
ΑΠΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΚΑΙ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΑΘΗΝΑΙ 1965
ΕΚΔΟΤΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΩΝ


Ακολουθεί: "Ενα μποϋκοτάζ κατά των Τρικαλινών Εβραίων εμπόρων μετάξης από τό 1714 εως το 1732"

Δείτε σχετικά άρθρα:

 

 

Επιστροφή