.gif)
Ο Κώστας Γκέσκος γεννήθηκε στα Κρανιά Ασπροποτάμου Τρικάλων το 1875, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Βόλο και θεωρείται ο μεγαλύτερος ζωγράφος του. Απεβίωσε το 1951
Η εύπορη οικογένειά του θα αναγνωρίσει την έφεση και το ταλέντο του και θα τον στείλει για σπουδές στο «Σχολείο των Τεχνών» του Πολυτεχνείου της Αθήνας την εποχή του μεγάλου δασκάλου Νικηφόρου Λύτρα που έχει επιστρέψει από το Μόναχο.
Ο επαρχιώτης ζωγράφος αφιερώνεται στις σπουδές του συγκεντρώνοντας διακρίσεις και βραβεία και αποφοιτά με άριστα ενώ βραβεύεται με δύο βραβεία με μορφή υποτροφίας. Οι βραβεύσεις του, η έφεσή του και η ώθηση των δασκάλων του θα τον οδηγήσουν στην Ακαδημία του Μονάχου, το φημισμένο κέντρο της ακαδημαϊκής τέχνης στην Ευρώπη. Παράλληλα ταξιδεύει μελετώντας τη μεγάλη τέχνη των μουσείων στην Ολλανδία, Βέλγιο και Ιταλία.
Ο Τρικαλινός Γκέσκος την ίδια εποχή (1905-1906) παρακολουθεί μαθήματα στην Ακαδημία Μονάχου χωρίς να παΰει να επισκέπτεται συχνά τα Τρίκαλα και το χωριό του (Κρανιά), τα οποία και ζωγραφίζει. Ελλείψει κοσμικών ζωγράφων, τις όποιες ανάγκες καλύπτουν οι περιφερόμενοι αγιογράφοι, όπως οι Ζήσης Νούλης, Βασίλης Βούλγαρης και πολλοί άλλοι.
.jpg)
H φωτογραφία είναι από μιά έκθεση ζωγράφων του Βόλου το 1928 στο “ΑΚΤΑΙΟΝ”, από το βιβλίο του Φώτη Ν. Βογιατζή “Η Θεσσαλική Ζωγραφική” (1980).
Φαίνονται μερικά από τα έργα του σημαντικού ζωγράφου.
Φαίνονται μερικά από τα έργα του σημαντικού ζωγράφου.
Θα καταλήξει το 1908 στην ιδιωτική Ακαδημία Ζουλλιάν του Παρισιού που μαζί με τη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού είναι τα μεγάλα σχολεία από όπου πέρασαν οι κυριότεροι ευρωπαίοι ζωγράφοι της προπολεμικής εποχής και πολλοί και γνωστοί Έλληνες καλλιτέχνες. Εισάγεται έτσι στις αντιλήψεις της νεωτερικότητας εμπλουτίζοντας τις ακαδημαϊκές του κατακτήσεις, που όμως φέρουν την επιρροή από τα διδάγματα της τέχνης των δύο μεγάλων δασκάλων Ν.Γύζη και Νικηφόρου Λύτρα.
Στο Παρίσι θα βραβευτεί το 1909 στο περίφημο ετήσιο «Σαλόν» στο Γκραν Παλαί, μεγάλη καλλιτεχνική διοργάνωση της εποχής, καλεσμένος από την «Ένωση Γάλλων Καλλιτεχνών» για το έργο του «Το τραγούδι της ζωής». Το ίδιο το έργο έχει περιέλθει μετά από δωρεά ιδιώτη στη Δημοτική Συλλογή Βόλου από τη δεκαετία του 80 και υπάρχει σε μεγαλύτερο μέγεθος στη Συλλογή Κουτλίδη της Εθνικής Πινακοθήκης, γεγονός που παρατηρείται με πολλά έργα του καλλιτέχνη, δηλαδή, διπλή παραγωγή σε διαφορετικό μέγεθος. Πολλά έργα του επίσης της παρισινής περιόδου αποσπούν πολλές και εγκωμιαστικές κριτικές.
Ξαφνικά όμως επιστρέφει το 1912 στο Βόλο και τον απορροφά η πόλη , το Πήλιο και οι περιπλανήσεις, όπως δηλώνουν φίλοι του. Θα ταξιδέψει και θα διαμείνει για αρκετούς μήνες, ένα χρόνο περίπου, στο Άγιο Όρος μελετώντας τη βυζαντινή αγιογραφία στο Πρωτάτο από όπου θα προκύψουν και πολλά αντίγραφα του μέγιστου αγιογράφου Μανουήλ Πανσέληνου (13ος αιώνας).
.jpg)
“Φιλανθής” του Κωνσταντίνου Γκέσκου
Φίλανθις, η Αυτοπροσωπογραφία του, η Προσωπογραφία της μητέρας του, το Άσμα ζωής, και η Ηχώ των Μετεώρων.
Φίλανθις, η Αυτοπροσωπογραφία του, η Προσωπογραφία της μητέρας του, το Άσμα ζωής, και η Ηχώ των Μετεώρων.
Στο Βόλο παράλληλα με τις υποχρεώσεις της οικογενειακής επιχείρησης θα αναλάβει κατά παραγγελία τα πορτραίτα των γνωστών Βολιωτών βιομηχάνων . Θα είναι ο ένας από τους δύο ζωγράφους, μαζί με το Νικήτα Γρύσπο, που θα αναλάβουν με ανάθεση του Δήμου τα μεγάλα πορτραίτα των Δημάρχων της πόλης που κοσμούν την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου και ένα του Δήμου Νέας Ιωνίας. Θα αναλάβει επίσης την αγιογράφηση στο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα στο εργοστάσιο των Τσιμέντων και τμήματα στους ναούς Αγίου Κωνσταντίνου, Μεταμορφώσεως και Ιεράς Μονής Ξενιάς.
Θα δώσει προσφορές , όπως προκύπτει από το πολύτιμο αρχείο της οικογένειας και προτάσεις για την Αγία Τριάδα του Νοσοκομείου και για τον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως και για τον Άγιο Νικόλαο. Με το ζωγράφο Σπύρο Βιτωρόπουλο(1890-1940) θα αναλάβουν το 1926 τη διεύθυνση της Σχολής Ζωγραφικής που είχε ιδρύσει ο δραστήριος «Σύλλογος Φιλοτέχνων» Βόλου. Παρουσίαζε το έργο του στις αίθουσες τέχνης της εποχής και συμμετείχε στην μεγάλη Πανθεσσαλική έκθεση του 1922 και στις Πανελλήνιες του 1938 και 1939 στο Ζάππειο.
.jpg)
Ένα από τα έργα του βραβεύθηκε στην έκθεση Salon d΄ Automne του 1908 στο Παρίσι
Ο ίδιος προετοιμάζει αμέσως μετά τον πόλεμο μια μεγάλη αναδρομική του έκθεση στην Αθήνα, «το κύκνειο άσμα του» όπως έλεγε, αλλά τον προλαβαίνει ο θάνατος το 1951. Ο γιος του Χρήστος δύο χρόνια μετά θα παρουσιάσει αυτή την έκθεση με 63 έργα στο ξενοδοχείο «Κεντρικό» της οδού Σταδίου στην Αθήνα με πολύ καλές κριτικές από γνωστούς αρθρογράφους του αθηναϊκού τύπου.
«Ο ζωγράφος Γκέσκος θα παραμείνει ένα από τα σταθερά βάθρα που στήριξαν την οικοδόμηση της νέας μας τέχνης…ένας εξαίρετος ζωγράφος που θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες, υποκειμενικές και αντικειμενικές, να κατέχη πρώτη θέση στην ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής του αιώνα μας.
Αλλά επειδή στάθηκε αγνός και ταπεινός , με τη βαθειά, σιωπηλή στάση του προικισμένου από τον Θεό ανθρώπου, έμεινε λησμονημένος, για να μην πούμε πως αγνοήθηκε και η προσφορά του και η παρουσία του…» έγραψε το 1988 στη μονογραφία του για τον Κ.Γκέσκο ο ζωγράφος Ανατολής Λαζαρίδης (1916-1989).
Επιστροφή
