Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης.

Ελάτε να κάνουμε ένα περίπατο στην Πάτρα του ΄30 στην Πάτρα του ΄50 στην Πάτρα του σήμερα!!!




Στην Πάτρα αναφέρεται το τρίτο βιβλίο από τα δώρα που έλαβα από τον καλό μου φίλου Αχχιλέα. Ένα βιβλίο που έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία για μένα αφού είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στην όμορφη Πάτρα. Στην πόλη που έχω ακουμπίσει κάποια από τα χρόνια μου. Αυτή την ξεχωριστή πόλη και πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Τίτλος του “Η Πάτρα του 1930”.


Σπάνιες οι εικόνες που βγαίνουν μέσα από τα όσα γράφει το βιβλίο για την Πάτρα εκείνης της εποχής. Κι΄αλήθεια μπορώ να πω ότι τίποτα δεν είχε αλλάξει από την Πάτρα που γνώρισα την δεκαετία του ΄50 που βρέθηκα εκεί. Βρήκα να υπάρχουν από το 1930 πολλά από τα καταστήματα που αναφέρονται στο βιβλίο, πολλοί άνθρωποι αλλά και η ζωή σχεδόν να είναι η ίδια. Και φυσικά η μορφή της πόλης δεν είχε πάρει να αλλάζει. Ήταν εκείνα τα χρόνια, τη δεκαετία του ΄50 που η πόλη της Πάτρας άρχισε να χτίζει τη νέα της μορφή.

Σήμερα η Πάτρα είναι η πόλη που έχει πιάσει το νόημα της ζωής, Είναι η πόλη που ξέρει να ζει, ξέρει να διασκεδάζει, ξέρει να υπάρχει.
Πρόκειται για μια πολή που μέσα της κρύβει έναν μεγάλο θησαυρό από παραδόσεις και είναι πλούσια στολισμένη με αμέτρητα μνημεία.

Προικισμένη μ΄ένα σπουδαίο λιμάνι αποτελεί την πόρτα επικοινωνίας με τη Δυτική Μεσόγειο. Κάτι που σήμερα αποτελεί ένα μεγάλο ατού της πόλης.

Πρώτη γνωριμία, που θα πρέπει να γευτεί ο επισκέπτης και γεμάτος από παράξενα αισθήματα ο πεζόδρομος της Αγίου Νικολάου. Ο δρόμος που ήταν ο αλησμόνητος νεανικός μας περίπατος με τους πρώτους έρωτές μας, τα πρώτα σκάνταλα, τα πρώτα μας χτυποράρδια. Όπως τότε έτσι και σήμερα ο γραφικός δρομος της Αγίου Νικολάου φιλοξενεί και στις δυο πλευρές του πολλά καταστήματα για να ψωνίσει κανείς, να πίει έναν καφέ αλλά και για να διασκεδάσει.


Ο πεζόδρομος αυτός ξεκιναει από την εκκλησιά του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται στα ανατολικά όπου και η αρχή της μεγάλη κλίμακας που οδηγεί στην πάνω πόλη ενώ προς τα δυτικά τελειώνει στον Μώλο, εκεί που ήταν ο φάρο της πόλης και που βρισκόταν στο τέλος της προβλήτας, μετά από την Πλατεία των Τριών Συμμάχων.

Προς το τέλος αυτού του δρόμου βρισκόταν ο κινηματογράφος Ιντεάλ, όπου το πρωί κάθε Κυριακής είχε μια παράσταση, μια πρωινή παράσταση, όπως την έλεγαν τότε και με εισητήριο μόνο τρεις δραχμές και φυσικά την προτιμούσαμε και περιμέναμε όλη την εβδομάδα.

Απέναντι ακριβώς ήταν τα δυο αριστοκρατικά ζαχαροπλαστεία, του Καραβίτη και του Παυλίδη, όπου όμως οι τιμές τους, λόγω της οικονομικής μας ανέχειας, δεν μας επέτρεπαν να καθήσουμε. Τελευταίο κατάστημα στην Αγίου Νικολάου τότε το λουκουματζίδικο του Ζήκου, όπου το τιμούσαμε συχνά με την παρουσία μας. Και φυσικά σαν μαζευόταν όλη η παρέα μας γινόταν χαμός, μέχρι που ο Ζήκος μας πετούσε έξω.

Σήμερα η οδός Αγίου Νικολάου είναι η ευκαιρία για μια πρώτη δόση γνωριμίας από την γεύση της Πάτρας.
Πίσω από τον παραλιακό δρόμο της πόλης και εκεί που διασαυρώνονται οι οδοί Μαιζώνος, Κορίνθου, Ερμού, βρίσκεται η πλατεία Βασιλέως Γεωργίου. Εκεί υπάρχει το Δημοτικό Θέατρο Πατρών, έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα Τσίλλερ και τα κτίρια του Πανεπιστημίου.



Στην πλατεία αυτή κάθε χρόνο κορυφώνεται το πατρινό καρναβάλι. Είναι γνωστό ότι Πάτρα ίσον καρναβάλι και καρναβάλι ίσον Πάτρα.


Στην δεξιά μεριά της παραλίας βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ανδρέα, πολιούχου της πόλης. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχει ο τάφος του Αγίου.

Φυσικά στην Άνω Πόλη η πλατεία Υψηλά Αλώνια είναι ένα από τα πλέον σημαντικά σημεία της πόλης των Πατρών, η οποία πλατεία στη μέση της φιλοξενεί τον αδριάντα του Παλαιού Πατρών Γερμανού. Κάποτε η πλατεία φιλοξενούσε μερικά καφενεία ανάμεσα στα οποία του Βασίλη Θυνιάτη, που ήταν το στέκι των νεανικών μας χρόνων και φυσικά ο ιδιοκτήτης του δεινοπαθούσε από την πολύβοη παρουσία μας. Επίσης στην πλατεία αυτή υπήρχε το πανέμορφο θερινό σινεμά, το Ζενίθ που πλαισιονόταν από περικοκλάδες, αγιόκλημα κα ένα σωρό λουλούδια.

Η Αλάμπρα ήταν ένας ακόμη θερινός κινηματογράφος που στόλιζε την πλατεία των Υψηλών Αλωνιών, ενώ σε μια ταράτσα εφιλοξενείτο ο κινηματογράφος ΟΥΦΑ, ένας κινηματογράφος της...τσέπης μας. Σήμερα στα Υψηλά Αλώνια συνοστίζονται ένα σωρό μπαρ, καφετέριες, μεζεδοπωλεία, ταβέρνες και ό,τι άλλο απαιτεί ο υποτιθέμενος σύγχρονος πολιτισμός.

​Η πόλη της Πάτρας προσφέρει πολλά αξιοθέατα από όλες τις χρονικές περιόδους που μπορεί κανείς να φανταστεί.
Στο ανατολικό τμήμα της πόλης υπάρχει ο συνοικισμός Γηροκομείο. Εκεί βρίσκεται η πολύ παλαιά μονή του έχει την ονομασία Μονή Γηροκομείου. Λίγο πιο πέρα, στον οικισμό της Παγώνας μπορεί κανείς να δει τα ερείπια ενός οικισμού που χρονολογείται από την εποχή του χαλκού.

Στην Άνω Πόλη, στην Πλατεία 25ης Μαρτίου -πρώην πλατεία Γεωργίου, υπάρχει το Αρχαίο Ωδείο, ένα κτίσμα του 2ου μΧ αιώνα. Σήμερα στο Ωδείo φιλοξενούνται διεθνή φεστιβάλ.



Φυσικά μέσα στα σημωντικώτερα μνημεία είναι και το Κάστρο της Πάτρας, - σ΄αυτό αναφέρεται το τρίτο μου βιβλίο Η Γειτονιά του Κάστρου που έγραψα το 2004 – που μοιάζει στ΄αλήθεια να στέκεται πάνω από την πολή.Χτισμένο επί Ιουστινιανού το Κάστρο, - 6ο μΧ αιώνα – προσφέρεται για έναν αλησμόνητο περίπατο μέσα από τα τείχη του.
Στη βόρεια πλευρά του Κάστρου απλώνεται το Δασύλλιο. Πρόκειται για έναν χώρο με πολύ πυκνή βλάστηση που προσφέρεται για ένα περίπατο αναψυχής. Κάτω από το Δασύλλιο απλώνεται η πόλη της Πάτρας. Για τον λόγο αυτό το Δασύλλιο έχει πάρει και την ονομασία “Μπαλκόνι του Πατραϊκού”.


Ατέλειωτος ο περίπατος της Πάτρας. Σημαντικά σημεία και πολλά αυτά που βρίσκονται έξω από την πόλη. Το Ρίο με την κρεμαστή του γέφυρα, ο Ομπλός με το ωραιότατο Μοναστήρι της Παναγίας, η συνοικία Εγγλέζικα με τις επαύλεις των Άγγλων αρχόντων, τα Βραχναίϊκα όπου προσφέρονται για μια βραδυνή έξοδο για μεζέ και κρασί. Και φυσικά το χωριό Πετρωτό όπου εκεί φιλοξενούνται οι εγκαταστάσεις της οινοποιϊας Αχάϊα Κλάους. (Achaia Clauss).
Ατέλειωτος ο περίπατος στην Πάτρα αφού ατέλειωτα είναι και όσα μπορείς να δεις. Πιστέυω πως τουτος ο περίπατος άξιζε. Να είστε καλά.  Κράτα το