.gif)
Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο, που θα κλοτσήσει σίγουρα στα λιλιπούτεια αχαμνά της την Αριστερά και τη μεταμφιεσμένη τοιούτη που υποδύεται τη Δεξιά, ήταν όλη αυτή η ανόητη συζήτηση περί Τατοΐου, συνάντησης του Πρωθυπουργού με τον Κάρολο της Αγγλίας και η συζήτηση περί του θεσμού. Η Βασιλεία είναι κομμάτι της Ιστορίας μας.
Από τον ΦΑΗΛΟ Μ. ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ*
Η Αυστρία είναι ακλόνητη Προεδρευομένη Δημοκρατία από το 1918, δεν πειράξανε δρόμους, πλατείες κ.λπ., τα μέλη της δυναστείας Αψβούργων είναι κομμάτι της αστικής τάξης της χώρας, κομμάτι της κοινωνίας. Το μίσος της δικής μας Αριστεράς, που συχνά φτάνει στην παράκρουση, πηγάζει από το ότι ο θεσμός ήταν βράχος απέναντι στην προδοτική, αποσχιστική δράση της, ταυτισμένος με το Έθνος, τις Ενοπλες Δυνάμεις, την Ορθοδοξία και την εθνική ταυτότητα, και συμβολίζει μια ευπρέπεια που μισούν.
Εξ αυτού και ο οχετός λάσπης, ιδίως κατά της Φρειδερίκης για το θάρρος της στον αντισυμμοριακό αγώνα, τις παιδουπόλεις, όπου περιέθαλψε χιλιάδες παιδιά, θύματα της χωριστικής κομμουνιστικής ανταρσίας και το όλο τεράστιο φιλανθρωπικό, πατριωτικό έργο της στο πλευρό του Παύλου. Ο άντρας της, ο Παύλος, ήταν ένας καλός Ανώτατος Αρχων, που βρέθηκε με την ανάρρησή του στον θρόνο να αντιμετωπίζει έναν αγώνα ζωής ή θανάτου για το Εθνος. Στάθηκε ακλόνητος, μαζί με τη γυναίκα του, τη Βασίλισσα Φρειδερίκη, που βρέθηκε κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή του αγωνιζόμενου Στρατού μας, απέναντι στους προδότες στασιαστές.
Γι’ αυτό και ιδίως αυτή εισέπραξε το απύθμενο μίσος των αριστερών στασιαστών και των επιγόνων τους. «Κωλόπαιδα της Φρειδερίκης» αποκαλούσαν τους στρατευμένους αγρότες, εργάτες, επιστήμονες, τους μαχητές του Εθνικού Στρατού. Σε αυτά τα «κωλόπαιδα» χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη, που διά της λόγχης από κορυφή σε κορυφή, από πλαγιά σε πλαγιά, πολεμώντας συχνά σώμα με σώμα, συνέτριψαν την ανταρσία, διέλυσαν τις συμμορίες των στασιαστών και εκδίωξαν τους επιζήσαντες εκτός της ελεύθερης πια Ελλάδας, αποτρέποντας να μετατραπούμε σε σταλινική δικτατορία με τη συνακόλουθη καταθλιπτική μοίρα των ανατολικών χωρών και να διχοτομηθεί η χώρα με την παράδοση, από τον Ζαχαριάδη, τον Μάρκο και την εγκληματική παρέα τους, της Μακεδονίας στους ΝΟΦίτες συναυτουργούς του ΚΚΕ στην εσχάτη προδοσία.
Θα σας πω λοιπόν μία μικρή ιστορία για τη Βασίλισσα Φρειδερίκη, που δεν είχε μόνο το θάρρος να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή, όπως στην Κόνιτσα, αλλά είχε και στοργικό ενδιαφέρον για τους απλούς ανθρώπους. Σημειωτέον δε πως προέρχομαι εκ πατρός και μητρός από δύο βενιζελικές οικογένειες. Και οι δύο παππούδες μου, πολεμιστές της Στρατιάς της Μικράς Ασίας. Όλοι όμως ξεχνούν πως ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν ήταν αντιβασιλικός, απλώς διαφώνησε με τον Βασιλιά και έφτασε στη Σμύρνη έχοντας ορίσει Βασιλιά τον Αλέξανδρο, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Η γιαγιά μου έχασε τον παππού μου τον χειμώνα του 1942 και έμεινε χήρα με τέσσερα παιδιά, τον πατέρα μου, τις δύο αδερφές του και τον άρρωστο μικρότερο αδερφό του. Μένανε σε ένα δωμάτιο σε μια αυλή στην Αμφιάλη. Η γιαγιά λοιπόν, που μετά ζούσε μαζί μας, στο πατρικό μου ως το 1993 που πέθανε, εκεί αρχές του ’50 κέρδισε κάτι που στην εποχή της ήταν σαν τζακ ποτ: ένα διαμέρισμα στις καινούργιες τότε εργατικές πολυκατοικίες στου Ρέντη. Οταν της διάβασαν την εφημερίδα με το όνομά της, αγράμματη γαρ, έκλαψε. Καταχαρούμενη λοιπόν πήγε στα γραφεία του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας για τα καθέκαστα. Εκεί λοιπόν εμβρόντητη άκουσε τον διευθυντή να της λέει κάτι περίεργα, πως έγινε λάθος και δεν το δικαιούται. Η γιαγιά λοιπόν, που όσο μπόι τής έλειπε τόσο τσαμπουκά είχε, αφού σκούπισε τα δάκρυά της, βγήκε έξω και πήγε σε έναν από τους αιτησιογράφους που κατοικοέδρευαν έξω από κάθε δημόσια υπηρεσία και ζήτησε να της γράψει ένα γράμμα στη Βασίλισσα, όπου αφηγήθηκε τα γεγονότα, παραπονέθηκε για το άδικο ως μάνα προς μάνα και ζήτησε από τη Βασίλισσα να τη βοηθήσει.
Η γιαγιά έστειλε την επιστολή με διεύθυνση τα Ανάκτορα, αγνοώντας τον αιτησιογράφο, ο οποίος, αφού φυσικά πληρώθηκε, της είπε «Με σένα θα ασχοληθεί η Βασίλισσα, κυρά μου;». Το ίδιο τής είπε και ο πατέρας μου. Ε, λοιπόν, σε μια εβδομάδα κατέβηκε επιτροπή ορισμένη από τη Φρειδερίκη, και ο έλεγχος που έγινε εστερείτο μόνον κολονοσκόπησης προς τον διευθυντή και τους λαδιάρηδες συνεργάτες του, αποκάλυψε κομπίνες διά των οποίων έτρωγαν τα διαμερίσματα δικαιούχων και τα έδιναν εκεί που ήθελαν αντί αντιτίμου. Τους ξήλωσαν, πήραν την άγουσα για τον Εισαγγελέα και η γιαγιά πήρε φυσικά το διαμέρισμα, στο οποίο έζησε μετά η αδερφή του πατέρα μου και μεγάλωσε τα κορίτσια της με αξιοπρέπεια. Έκτοτε η γιαγιά είχε πάντα ένα κεράκι για τη Βασίλισσα της καρδιάς της. Στους ανόητους και ανιστόρητους, που θα σας δείξουν την περίφημη φωτογραφία της έφηβης Φρειδερίκης στη Βαυαρία με τη στολή της Χιτλερικής Νεολαίας, πείτε τους πως η ένταξη σε αυτήν ήταν υποχρεωτική για όλα τα παιδιά από 13 χρονών.
Ο γιος της έκανε λάθη, όπως λάθη έκαναν και πλήθος πολιτικοί μας, είναι όμως Αξιωματικός απόφοιτος των παραγωγικών σχολών και των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, πτυχιούχος Αλεξιπτωτιστής του Ελληνικού Στρατού, διετέλεσε Αρχηγός του κράτους και είναι Ολυμπιονίκης, όπως Αρχηγοί του κράτους και Αξιωματικοί του Στρατού και του Πολεμικού Ναυτικού μας ήταν ο πατέρας του, οι θείοι του, ο παππούς του. Σχεδόν δε όλοι πολέμησαν και προφανώς υπήρχαν άξιοι και ανάξιοι, αλλά η αλήθεια μένει. Το να τους αμφισβητούν λοιπόν την ελληνικότητα αστράτευτοι μισέλληνες αριστεροί είναι σουρεαλιστικά κωμικοτραγικό.
Φαήλος Κρανιδιώτης
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Από τον ΦΑΗΛΟ Μ. ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ*
Η Αυστρία είναι ακλόνητη Προεδρευομένη Δημοκρατία από το 1918, δεν πειράξανε δρόμους, πλατείες κ.λπ., τα μέλη της δυναστείας Αψβούργων είναι κομμάτι της αστικής τάξης της χώρας, κομμάτι της κοινωνίας. Το μίσος της δικής μας Αριστεράς, που συχνά φτάνει στην παράκρουση, πηγάζει από το ότι ο θεσμός ήταν βράχος απέναντι στην προδοτική, αποσχιστική δράση της, ταυτισμένος με το Έθνος, τις Ενοπλες Δυνάμεις, την Ορθοδοξία και την εθνική ταυτότητα, και συμβολίζει μια ευπρέπεια που μισούν.
Εξ αυτού και ο οχετός λάσπης, ιδίως κατά της Φρειδερίκης για το θάρρος της στον αντισυμμοριακό αγώνα, τις παιδουπόλεις, όπου περιέθαλψε χιλιάδες παιδιά, θύματα της χωριστικής κομμουνιστικής ανταρσίας και το όλο τεράστιο φιλανθρωπικό, πατριωτικό έργο της στο πλευρό του Παύλου. Ο άντρας της, ο Παύλος, ήταν ένας καλός Ανώτατος Αρχων, που βρέθηκε με την ανάρρησή του στον θρόνο να αντιμετωπίζει έναν αγώνα ζωής ή θανάτου για το Εθνος. Στάθηκε ακλόνητος, μαζί με τη γυναίκα του, τη Βασίλισσα Φρειδερίκη, που βρέθηκε κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή του αγωνιζόμενου Στρατού μας, απέναντι στους προδότες στασιαστές.
Γι’ αυτό και ιδίως αυτή εισέπραξε το απύθμενο μίσος των αριστερών στασιαστών και των επιγόνων τους. «Κωλόπαιδα της Φρειδερίκης» αποκαλούσαν τους στρατευμένους αγρότες, εργάτες, επιστήμονες, τους μαχητές του Εθνικού Στρατού. Σε αυτά τα «κωλόπαιδα» χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη, που διά της λόγχης από κορυφή σε κορυφή, από πλαγιά σε πλαγιά, πολεμώντας συχνά σώμα με σώμα, συνέτριψαν την ανταρσία, διέλυσαν τις συμμορίες των στασιαστών και εκδίωξαν τους επιζήσαντες εκτός της ελεύθερης πια Ελλάδας, αποτρέποντας να μετατραπούμε σε σταλινική δικτατορία με τη συνακόλουθη καταθλιπτική μοίρα των ανατολικών χωρών και να διχοτομηθεί η χώρα με την παράδοση, από τον Ζαχαριάδη, τον Μάρκο και την εγκληματική παρέα τους, της Μακεδονίας στους ΝΟΦίτες συναυτουργούς του ΚΚΕ στην εσχάτη προδοσία.
Θα σας πω λοιπόν μία μικρή ιστορία για τη Βασίλισσα Φρειδερίκη, που δεν είχε μόνο το θάρρος να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή, όπως στην Κόνιτσα, αλλά είχε και στοργικό ενδιαφέρον για τους απλούς ανθρώπους. Σημειωτέον δε πως προέρχομαι εκ πατρός και μητρός από δύο βενιζελικές οικογένειες. Και οι δύο παππούδες μου, πολεμιστές της Στρατιάς της Μικράς Ασίας. Όλοι όμως ξεχνούν πως ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν ήταν αντιβασιλικός, απλώς διαφώνησε με τον Βασιλιά και έφτασε στη Σμύρνη έχοντας ορίσει Βασιλιά τον Αλέξανδρο, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Η γιαγιά μου έχασε τον παππού μου τον χειμώνα του 1942 και έμεινε χήρα με τέσσερα παιδιά, τον πατέρα μου, τις δύο αδερφές του και τον άρρωστο μικρότερο αδερφό του. Μένανε σε ένα δωμάτιο σε μια αυλή στην Αμφιάλη. Η γιαγιά λοιπόν, που μετά ζούσε μαζί μας, στο πατρικό μου ως το 1993 που πέθανε, εκεί αρχές του ’50 κέρδισε κάτι που στην εποχή της ήταν σαν τζακ ποτ: ένα διαμέρισμα στις καινούργιες τότε εργατικές πολυκατοικίες στου Ρέντη. Οταν της διάβασαν την εφημερίδα με το όνομά της, αγράμματη γαρ, έκλαψε. Καταχαρούμενη λοιπόν πήγε στα γραφεία του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας για τα καθέκαστα. Εκεί λοιπόν εμβρόντητη άκουσε τον διευθυντή να της λέει κάτι περίεργα, πως έγινε λάθος και δεν το δικαιούται. Η γιαγιά λοιπόν, που όσο μπόι τής έλειπε τόσο τσαμπουκά είχε, αφού σκούπισε τα δάκρυά της, βγήκε έξω και πήγε σε έναν από τους αιτησιογράφους που κατοικοέδρευαν έξω από κάθε δημόσια υπηρεσία και ζήτησε να της γράψει ένα γράμμα στη Βασίλισσα, όπου αφηγήθηκε τα γεγονότα, παραπονέθηκε για το άδικο ως μάνα προς μάνα και ζήτησε από τη Βασίλισσα να τη βοηθήσει.
Η γιαγιά έστειλε την επιστολή με διεύθυνση τα Ανάκτορα, αγνοώντας τον αιτησιογράφο, ο οποίος, αφού φυσικά πληρώθηκε, της είπε «Με σένα θα ασχοληθεί η Βασίλισσα, κυρά μου;». Το ίδιο τής είπε και ο πατέρας μου. Ε, λοιπόν, σε μια εβδομάδα κατέβηκε επιτροπή ορισμένη από τη Φρειδερίκη, και ο έλεγχος που έγινε εστερείτο μόνον κολονοσκόπησης προς τον διευθυντή και τους λαδιάρηδες συνεργάτες του, αποκάλυψε κομπίνες διά των οποίων έτρωγαν τα διαμερίσματα δικαιούχων και τα έδιναν εκεί που ήθελαν αντί αντιτίμου. Τους ξήλωσαν, πήραν την άγουσα για τον Εισαγγελέα και η γιαγιά πήρε φυσικά το διαμέρισμα, στο οποίο έζησε μετά η αδερφή του πατέρα μου και μεγάλωσε τα κορίτσια της με αξιοπρέπεια. Έκτοτε η γιαγιά είχε πάντα ένα κεράκι για τη Βασίλισσα της καρδιάς της. Στους ανόητους και ανιστόρητους, που θα σας δείξουν την περίφημη φωτογραφία της έφηβης Φρειδερίκης στη Βαυαρία με τη στολή της Χιτλερικής Νεολαίας, πείτε τους πως η ένταξη σε αυτήν ήταν υποχρεωτική για όλα τα παιδιά από 13 χρονών.
Ο γιος της έκανε λάθη, όπως λάθη έκαναν και πλήθος πολιτικοί μας, είναι όμως Αξιωματικός απόφοιτος των παραγωγικών σχολών και των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, πτυχιούχος Αλεξιπτωτιστής του Ελληνικού Στρατού, διετέλεσε Αρχηγός του κράτους και είναι Ολυμπιονίκης, όπως Αρχηγοί του κράτους και Αξιωματικοί του Στρατού και του Πολεμικού Ναυτικού μας ήταν ο πατέρας του, οι θείοι του, ο παππούς του. Σχεδόν δε όλοι πολέμησαν και προφανώς υπήρχαν άξιοι και ανάξιοι, αλλά η αλήθεια μένει. Το να τους αμφισβητούν λοιπόν την ελληνικότητα αστράτευτοι μισέλληνες αριστεροί είναι σουρεαλιστικά κωμικοτραγικό.
Φαήλος Κρανιδιώτης
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Επιστροφή
