Ένα μαγαζί και μια ιστορία στα Τρίκαλα του μεσοπολέμου...

Δείτε και άλλα θέματα στην ενότητα:
Ένα μαγαζί και μια ιστορία στα Τρίκαλα του μεσοπολέμου...

Το Ουζερί «ΦΩΤΙΚΑΣ» στα Προσφυγικά των Τρικάλων


Ο «ΦΩΤΙΚΑΣ» πρωτολειτούργησε το 1929 από τον Απ. Ασναουρίδη πρόσφυγα από τη Νικομήδεια της Μ. Ασίας.

Το 1932 μετέτρεψε τη διπλανή αίθουσα σε ουζομεζεδοπωλείο, ενώ τα καλοκαίρια λειτουργούσε ως εξοχικό κέντρο.

Πολλές φορές ερχόταν σε σύγκρουση με άτομα που ήταν μεθυσμένα και μαστουρωμένα από τα κοντινά πορνεία της «Μάντρας του Αλευρά».


Τρικαλινοί έξω από το ταβερνάκι τον Μπάμπη στον Προσφυγικό Συνοικισμό. (φ. αρχείο τον Κ. Σταμπασίδη)
Η ιστορία της δολοφονίας

Στα 1936 ο Απ. Ασναουρίδης δολοφονήθηκε από το θείο του, εκδορέα  Δημ. Ασναουρίδη, οπότε τη διεύθυνση του μαγαζιού ανέλαβε η γυναίκα τον Φωτεινή (Φωτίκα) που το εκμεταλλεύτηκε μέχρι το 1941.

Για την παραπάνω δολοφονία η εφημερίδα Θάρρος στο φύλλο της 10.2.1936 γράφει:

«Σοβαρός τραυματισμός έλαβε χώραν περί το μεσονύκτιον της Κυριακής εις τον προσφυγικόν συνοικισμόν της πόλεώς μας, υπό τας ακολούθους συνθήκας.

Ο Δημ. Ασναουρίδης ετών 58 και εκδορεύς το επάγγελμα, εν μέθη διατελών μετέβη περί την 11η νυκτερινήν της Κυριακής εις το παντοπωλείον τον ανεψιού του Αποστόλου Κ. Ασναουρίδη παρά τον προσφυγικόν συνοικισμόν.
 

Επειδή ο Δημ. Ασναουρίδης μετέβαινε συχνά εις το εν λόγω παντοπωλείον και προξήνει ζημίας ο Απ. Ασναουρίδης επιχείρησε να τον εκδιώξη εκ του καταστήματός του.

Ο γέρων χολωθείς εξήγαγε μάχαιραν και τραυμάτισε εις την κοιλίαν τον Απ. Ασναουρίδην.

Ο τραυματισθείς μετεφέρθη εις την κλινικήν Ρέρρα όπου τον εγένετο χειρουργική επέμβασις, η δε κατάστασίς του είναι κρισιμωτάτη».


Στην Κατοχή το κτίριο επιτάχθηκε από τον κατοχικό στρατό.

Εκτός από το κέντρο, δέσμευσαν και την ασχημάτιστη τότε πλατεία.


Η πλατεία του προσφυγικού συνοικισμού σήμερα.

Έχει μετονομαστεί σε Μικράς Ασίας αναδιαμορφώθηκε και διευρύνθηκε με πεζοδρόμηση της οδού Κριτοδήμου στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Εκεί σύχναζαν και οι ταγματασφαλίτες, μια και ήταν τσιράκια τον στρατού Κατοχής.

Στο μαγαζί της Φωτίκας είχε το στέκι ο Απ. Καλδάρας, που ήταν και φίλος τον Μπάμπη.

Εδώ ερχόταν ν' ακούσει τα τραγούδια του Τσιτσάνη, του Μπαγιαντέρα, του Παπαϊωάννου, του Χατζηχρήστου κ.α.

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Απόστολο Καλδάρα!

Ήταν ένας βάρδος του ελληνικού λαϊκού πενταγράμμου, η μουσική του οποίου διακρινόταν για την ποιότητά της και το σεβασμό προς την παράδοση.

Γεννήθηκε κοντά στον Προσφυγικό Συνοικισμό, στα Αραπάτικα, και από μαθητής ακόμα έπαιζε κιθάρα και αργότερα μπουζούκι.

Το πρώτο τον τραγούδι, που έγινε επιτυχία, ήταν το «Μάγκας βγήκε για σεργιάνι», που ηχογράφησε ο Τσιτσάνης το 1944.

Έγραψε εκατοντάδες τραγούδια, όπως το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», το «Εβίβα ρεμπέτες» κ.ά.

Ο θάνατός του, το 1960, στέρησε την Ελλάδα από ένα μεγάλο ταλέντο.

Λίγο μετά την Κατοχή, τη διεύθυνση της μπακαλοταβέρνας ανέλαβαν τα δύο παιδιά της Φωτίκας, ο Μπάμπης και ο Σάκης, και το ονόμασαν «Νέα Σμύρνη».


Άλλη μια εικόνα από το ταβερνάκι τον Μπάμπη. (φ. 1946, αρχείο τον Κ. Σταμπασίδη).


Εξοχικόν κέντρον «Νέα Σμύρνη» Δ/νσις Μπάμπης - Απ. Ασναονρίδης.

Το ωραίο και δροσόλουστο κέντρο με το άφθαστο αρτεσιανό νερό. Εντός της εβδομάδος και ντάσινyκ με καινούργια ,πίστα και ραδιογραμμόφωνο.
(Θάρρος, φ. 18.4.1947).

Με πρωτομάστορα το Μπάμπη, το μαγαζί αναβαθμίστηκε και απόκτησε φήμη για τους εκλεκτούς ανατολίτικους μεζέδες του.

Μάλιστα, ο ίδιος κατά διαστήματα πήγαινε στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να εμπλουτίσει την κουζίνα του με νέες λαχταριστές συνταγές.


Άποψη τον εσωτερικού τον ουζερί τον Μπάμπη (άλλοτε Φωτίκας). (φ. 1955, αρχείο Δεληλίγκα).


Η ανόρυξη τον αρτεσιανού, το 1946, μπροστά στο μαγαζί του, ήταν γι' αυτόν ένα μεγάλο πλεονέκτημα τα χρόνια εκείνα.

Το άφθονο και γευστικό νερό δεν ήταν μόνο ένα κίνητρο για να έρθουν οι Τρικαλινοί, αλλά παράλληλα συγκέντρωνε και τις νεαρές προσφυγοπούλες, που πήγαιναν για να γεμίσουν τα λαγήνια τους.

Όπως το νερό τον αρτεσιανού στέρευε σιγά-σιγά, με το πέρασμα τον χρόνον, έτσι αραίωνε και η πελατεία τον Μπάμπη, για να έρθει το οριστικό κλείσιμο της ταβέρνας το 1972.

 Άλλα δύο μικρά μαγαζάκια λειτουργούσαν στο χώρο αυτό.

Το ένα ήταν τον Σωτηρίου Μπέλλα με το όνομα «Σμύρνη», που σπεσιαλιτέ τον ήταν ο τραγίσιος πατσάς.

Το δεύτερο ήταν το μικρό καφενεδάκι του Μπαντατζίδου στη διασταύρωση Προύσης και Ξάνθου.

Ο ίδιος, πέρα από καφετζής, ασκούσε και το επάγγελμα του κουρέα.





Τρίκαλα η διασταύρωση Προύσης και Ξάνθου σήμερα





 

 




Πηγή: Νεκτάριος Κατσόγιαννος - Τα παλιά στέκια των Τρικάλων (Έκδοση ΠΟΔΤ 2000)

 

 

Επιστροφή