Το Δεκαπενταμελές του Εσπερινού Γυμνασίου – Λ.Τ. 25/10/2017

Αισθανόμαστε την υποχρέωση ως μαθητές αλλά και την ευθύνη ως εργαζόμενοι και ενεργοί πολίτες να διασφαλίσουμε τους όρους που θα εξασφαλίσουν μια ποιότητα στην εκπαίδευση μας αλλά και μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Η αφορμή δόθηκε για ακόμη μια φορά από τη δημοτική Αρχή με την επιχειρούμενη μεταστέγαση του σχολείου μας, γεγονός που προκάλεσε αναστάτωση στη σχολική μας κοινότητα, δεδομένου ότι η σχολική χρονιά έχει ήδη αρχίσει ομαλά χωρίς αλλαγές στη σχολική στέγη.

Γι’ αυτό συγκάλεσε το 15μελές συμβούλιο, Γενική Συνέλευση για να συζητήσουν όλοι οι μαθητές το θέμα που προέκυψε: Μεταστέγαση του σχολείου μέχρι τα Χριστούγεννα με συνοπτικές διαδικασίες για το “καλό” μας.


Η σκληρή πραγματικότητα, βέβαια, απέχει παρά πολύ από την επικοινωνιακή τακτική του δήμου γι’ αυτό το θέμα για τους εξής λόγους. Συγκεκριμένα

• Η προτεινόμενη συστέγαση του σχολείο μας δεν θα γίνει μόνο με το Εσπερινό ΕΠΑΛ, όπως αναφέρεται στην απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, αλλά με τέσσερα (4) άλλα σχολεία (1ο ΕΠΑΛ, Εργαστηριακό Κέντρο, το Εσπερινό ΕΠΑΛ, το δημόσιο ΙΕΚ), δηλαδή υπερσυγκρότημα πέντε (5) σχολείων,

• Όσο για τις “καλύτερες” εγκαταστάσεις, που κάνει λόγο… η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, του κτιρίου - υπερσυγκρότημα, ήδη υπάρχουν προβλήματα με τα ωράρια, χώρους υγιεινής, και την καθαριότητα, με τόσους μαθητές να εναλλάσονται.

• Σχετικά με την μετακίνηση μέσω του δικτύου ποδηλατοδρόμων ή του αστικού λεωφορείου στην έναρξη και στην λήξη του σχολικού ωραρίου, απαντάμε ότι αυτά σταματούν στην οδό Τρικάλων μακριά από το σχολείο και απαιτείται διαδρομή τουλάχιστον 10 λεπτών με τα πόδια για να φτάσουν οι μαθητές στη στάση.

• Ρωτάμε, είναι αυτονόητο ότι όλοι οι μαθητές, άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι ή οι περισσότεροι, έχουν δικό τους μεταφορικό μέσο; ή οι μαθητές που είναι οικογενειάρχες και εργαζόμενοι θα γίνουν λάστιχο προκειμένου να τα προλάβουν όλα ή οι ανήλικοι μαθητές σε ένα σχολικό κτίριο στις παρυφές της πόλης πόσο ασφαλείς νιώθουν μετά τις 10 το βράδυ?

• Άλλο ζήτημα που επισημάναμε αφορά τις όποιες αλλαγές γίνονται στο εκπαιδευτικό σύστημα στις αρχές της χρονιάς. Γιατί εμείς ως μαθητές κανονίσαμε τις ποικίλες υποχρεώσεις μας με βάση το συνηθισμένο χώρο που λειτουργεί το σχολείο μας στο κέντρο της πόλης κοντά στις συγκοινωνίες και στους χώρους που δουλεύουμε ή απασχολούνται τα παιδιά μας. Ο νόμος (Ν.1566/85) που καθορίζει τον τρόπο λειτουργίας των σχολείων αναφέρει ρητά ότι αυτό γίνεται στην έναρξη και όχι κατά τη διάρκεια του διδακτικού έτους.

Γνωρίζει η δημοτική αρχή το νόμο και αν ναι, πως αναλαμβάνει την ευθύνη να τον παραβεί;

• Οι μαθητές του Εσπερινού προσπαθούν να ολοκληρώσουν την φοίτησή τους και να πάρουν το απολυτήριό τους κάτω από αντίξοες συνθήκες (εργασιακές, οικονομικές, οικογενειακές) οι οποίες θα ενταθούν με την μεταστέγαση του σχολείου καθώς η πρόσβαση σ’αυτό δεν θα είναι πια εύκολη. Είναι επίσης γεγονός ότι ο χώρος που στεγάζεται σήμερα το σχολείο δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους, γονείς, υποαπασχολούμενους να συνδυάζουν την παρακολούθηση των μαθημάτων με το χρόνο εργασίας και τη φροντίδα των παιδιών.

• Τέλος, επισημάναμε ότι δεν θέλουμε το σχολείο μας να έχει την ίδια τύχη που είχε και έχει το κτίριο του παλαιού 1ου Λυκείου, που στέκει αναξιοποίητο και ρημαγμένο στο κέντρο της πόλης.
Γι’ αυτό είπαμε “Φτάνει πια”

Αρκούν οι οκογενειακές μας υποχρέωσεις, τα πενιχρά μας εισοδήματα, η ανεργία, η ανασφάλεια ως αντικειμενικές δυσκολίες που δυσχεραίνουν τη φοίτησή μας και δεν χρειάζεται επιπλέον η “συνδρομή” του δήμου με τη λογική ότι τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους και των περικοπών.

Η δημόσια και δωρέαν παιδεία πρέπει να είναι δικαίωμα όλων.

Το σχολείο μας δεν θα γίνει ούτε Μουσείο εκπαίδευσης ούτε Ωδείο

Σε συνέχεια των προηγούμενων κινητοποιήσεων και ενώ έχουμε ενημερώσει τους αρμόδιους φορείς σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, αποφάσεις που πάρθηκαν με σχετική και όχι ενισχυμένη πλειοψηφία μας οδηγούν να προχωρήσουμε σε αποχή από τα μαθήματα μας, να βγούμε στους δρόμους, να ενημερωσουμε την τοπική κοινωνία, και να αντισταθούμε στη καταπάτηση των μορφωτικών μας δικαιωμάτων.