1) Του Διονυσίου Πύρρου του Θετταλού (1848)
«Ο
Παναγιώτατος ων κατηχημένος πρότερον εδύνατο να φύγη διά να γλυτώση,
πλην δεν ηθέλησε, διά να μην θυμώσωσιν οι Τούρκοι και θανατώσουν τους
χριστιανούς, εγώ νομίζω, ότι εάν ο Πατριάρχης αυτός ως ων ενάρετος,
ήρχετο εις την πατρίδα του την Πελοπόννησον, όλοι οι χριστιανοί ήθελον
τον δεχθή ως βασιλέα, διότι ο αείμνηστος έχαιρεν μεγάλην υπόληψιν διά
την αρετήν του,