.gif)
Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 9ου Γυμνασίου Τρικάλων
10 Αυγούστου του 2023, ημέρα Πέμπτη, εκοιμήθη εν Κυρίω ο
πολυαγαπημένος, λατρεμένος μου πατέρας Κωνσταντίνος Γ. Ηλιάδης.
Η ανεξίκακη ψυχούλα του πέταξε προς το ανέσπερο φως του Παραδείσου, καταυγάζοντας την ύπαρξή μου! Του χρωστώ και το "ζην" και το "ευ ζην".
Ήταν για μένα ανεκτίμητος δάσκαλος ζωής στα δυσκολοδιάβατα μονοπάτια της.
Η καρδιά και το μυαλό μου πλημμυρίζουν ευγνωμοσύνη που αξιώθηκα έναν τέτοιο πατέρα-μπαμπά: μου έμαθε έμπρακτα τι σημαίνει ανθρωπισμός, λεπτότητα χαρακτήρα, μόρφωση, ευγένεια, αξιοπρέπεια, και με την ζωή του και με τον σωματικό του θάνατο, αφού η αθάνατη ψυχή του θα με εμπνέει και θα με προστατεύει για πάντα!
Η θλίψη κυλά στο δάκρυ σαν ρυάκι, αφού έχω χάσει το μοναδικό λουλούδι μέσα στα αγριόχορτα…Ο ήλιος του θανάτου, μου θαμπώνει το βλέμμα τον Αύγουστο, αυτόν τον τρομερό μήνα του χρόνου…Η μνήμη μου φυλάει τη
μορφή σου στα λόγια, στα τραγούδια, στα χαμόγελα, στις μυρωδιές, στα αγγίγματα, στις πιο λεπτές κινήσεις και εκφράσεις…
Στέκεσαι για πάντα Δέηση, πατέρα, απέναντι στη ζέστη και στην ξαφνική νεροποντή μιας αυγουστιάτικης σιωπής…
Μένει αιώνια η αγάπη μας, στο σπίτι και στη φύση
του κήπου μας. Τα λουλούδια, τα φύλλα, τα δέντρα, τα πράγματα πλημμυρίζουν απ’ τις πολύτιμες στιγμές μας.
Όλα χορταίνουν απ’ τον αυγουστιάτικο ήλιο, μα η ψυχή σου χορταίνει απ’ την ομορφιά του Ουρανού. Μέσα στο σκοτάδι, κάτω απ΄τα αστέρια, νιώθω πόνο και συνάμα την χαρά ότι ζεις σε ένα κόσμο αιώνιο, αναλλοίωτο, αγνό, χωρίς οδύνη
και θλίψη…Η ψυχή σου, πατέρα μου, με σκέπει από αγάπη, σαν προστατευτική αγκαλιά, παντοτινή…
Αναπαύσου εν Ειρήνη ως την βεβαία αντάμωσή μας!
Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 9ου Γυμνασίου Τρικάλων
10 Αυγούστου του 2023, ημέρα Πέμπτη, εκοιμήθη εν Κυρίω ο
πολυαγαπημένος, λατρεμένος μου πατέρας Κωνσταντίνος Γ. Ηλιάδης.
Η ανεξίκακη ψυχούλα του πέταξε προς το ανέσπερο φως του Παραδείσου, καταυγάζοντας την ύπαρξή μου! Του χρωστώ και το "ζην" και το "ευ ζην".
Η καρδιά και το μυαλό μου πλημμυρίζουν ευγνωμοσύνη που αξιώθηκα έναν τέτοιο πατέρα-μπαμπά: μου έμαθε έμπρακτα τι σημαίνει ανθρωπισμός, λεπτότητα χαρακτήρα, μόρφωση, ευγένεια, αξιοπρέπεια, και με την ζωή του και με τον σωματικό του θάνατο, αφού η αθάνατη ψυχή του θα με εμπνέει και θα με προστατεύει για πάντα!
Η θλίψη κυλά στο δάκρυ σαν ρυάκι, αφού έχω χάσει το μοναδικό λουλούδι μέσα στα αγριόχορτα…Ο ήλιος του θανάτου, μου θαμπώνει το βλέμμα τον Αύγουστο, αυτόν τον τρομερό μήνα του χρόνου…Η μνήμη μου φυλάει τη
μορφή σου στα λόγια, στα τραγούδια, στα χαμόγελα, στις μυρωδιές, στα αγγίγματα, στις πιο λεπτές κινήσεις και εκφράσεις…
Στέκεσαι για πάντα Δέηση, πατέρα, απέναντι στη ζέστη και στην ξαφνική νεροποντή μιας αυγουστιάτικης σιωπής…
Μένει αιώνια η αγάπη μας, στο σπίτι και στη φύση
του κήπου μας. Τα λουλούδια, τα φύλλα, τα δέντρα, τα πράγματα πλημμυρίζουν απ’ τις πολύτιμες στιγμές μας.
Όλα χορταίνουν απ’ τον αυγουστιάτικο ήλιο, μα η ψυχή σου χορταίνει απ’ την ομορφιά του Ουρανού. Μέσα στο σκοτάδι, κάτω απ΄τα αστέρια, νιώθω πόνο και συνάμα την χαρά ότι ζεις σε ένα κόσμο αιώνιο, αναλλοίωτο, αγνό, χωρίς οδύνη
και θλίψη…Η ψυχή σου, πατέρα μου, με σκέπει από αγάπη, σαν προστατευτική αγκαλιά, παντοτινή…
Αναπαύσου εν Ειρήνη ως την βεβαία αντάμωσή μας!
Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 9ου Γυμνασίου Τρικάλων
Επιστροφή
