Ο  Ά ρ η ς , π α ρ α μ ύ θ ι  -  α λ ή θ ε ι α
 
-Ε β δ ο μ η ν τ α δ ύ ο  χρόνια  απ' το θάνατό του , 16 του Ιούνη  1945
 
 


                                         
- Πριν κάμποσο καιρό , πάνου στη Λιάκουρα , στο  α ε τ ο χ ώ ρ ι  το Δαδί,
ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ :

- Τον ξέρεις τον Άρη ;
- Ναι , μου λέει. Τον ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου ;
- Όχι. Μα τόνε ξέρω.  --  Πώς είναι ;
- Τρεις βολές πιο αψηλός απ' τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο- μεγάλο κόκκινo άλογο.
Και πίσω τον ακλουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός  με μια σημαία.
- Μιαν άλλη φορά, στα  Τ ρ ί κ α λ α , ρώτησα ένα ''α ε τ ό π ο υ λ ο'' που πέρναγε
τις γραμμές τού οχτρού μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα
ενός καλαμιού.
- Γιωργή , τον ξέρεις τον Άρη ;
- Τόνε ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου ;
- Τον είδα με τα μάτια μου.
- Πώς είναι ;
- Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -
κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα.Κι όταν ακούνε τ'όνομά του  οι
Γερμανοί κρύβονται σα λαγοί στα δάσα.
- Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο ,ένας αητός με μια σημαία ,ένα άστρο αληθινό – αυτός είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων.
- Και εγώ που δυο φορές όλο κι όλο τον αντάμωσα ,έτσι σαν τα παιδιά και γω ,έτσι                                         τον βλέπω και τον τραγουδάω τον  Α Ρ Η .''
- Σημείωση : Είναι ο πρόλογος απ' ΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ  ΔΟΞΑΣ
 
 Ά ρ η ς  Β ε λ ο υ χ ι ώ τ η ς  [του Γιάννη  Ρίτσου]
 
ΣΤΟΝ   ΑΡΗ

- Άρη // στα βουνά στα βουνά // πάνου ψηλά // τ' άλογα //ο καλπασμός σου // Ζ ή τ ω.
- Άρη // τ' όνομά σου //η σάλπιγγα //η ανηφόρα της ψυχής σου // ψηλά- ψηλά -
πού πας // α γ γ ό ν ι  τού Κολοκοτρώνη ;
-          Ε Π Ι Τ Α Φ Ι Ο Σ    Θ Ρ Η Ν Ο Σ
- Ποιο νάναι τούτο το άγιο λείψανο // που το σέρνουν στο χώμα //
- που το πατάνε και το φτύνουν // οι πατημένοι κι οι κατάφτυστοι ;
- Ποια νάναι τούτη η άγια κάρα // δεμένη στο Τρικαλινό φανάρι
- με την αγαρινή τριχιά την ίδια // πούσυρε και τον Πατριάρχη ;
-                                         *  *  *
- Ποια νάναι τούτη η άγια κάρα // που εκεί ψηλά απ'το φανοστάτη
- κοιτάει ψηλά με τα βαθιά της μάτια //πάνου απα κεφάλια των βουνώνε
πάνου απ'τα κεραμίδια των αιώνων // ίσια μπροστά κατάματα κοιτάει
τ' αστέρι της αθανασίας ; //  ΠΟΙΟΣ  να το πει πώς να το πει λεβέντη μας
και με τι φωνή και με τι καρδιά…
-      Ο   Β ε λ ο υ χ ι ώ τ η ς  ο  Ά ρ η ς  //  κ ρ έ μ ε τ α ι  σαν   λ η σ τ ή ς
και κάτου οι Αλαμανοί // κάτου οι ληστές //και κάτου τα τσακάλια
της  π ρ ο δ ο σ ι ά ς  // χορεύουν και μεθάνε // με τ' άγιο το αίμα του…


- Εκείνος που πεθαίνει για τη Λευτεριά // ποτές του δεν πεθαίνει '' [Γιάννης Ρίτσος]-
 

- (για την επιλογή- επιμέλεια ) :
Αντώνης Κ. Πρεκατές, δάσκαλος. Τρίκαλα 16- 6- 2017